Dit is Suriname!

Pff wat gaat de tijd hier snel zeg! Het is al weer bijna twee weken geleden dat ik mijn blog schreef. Voor mijn gevoel heb ik vorige week nog een blog geschreven, maar door alle bezigheden hier, de afspraken tripjes, een drukke stage en de gezelligheid met Surinamers maakt dat de tijd onvergetelijk snel gaat.

In de afgelopen twee weken heb ik iedere dag stage mogen lopen en ben ik er steeds meer achter gekomen dat ik echt in een ander land zit.
Onderweg naar ons wekelijks veldbezoek aan Abadoekondre begon mijn begeleider over het idee dat er boze geesten in de auto zaten en hij hier vreselijk hoofdpijn van had.
Of ik m´n rijbewijs had. Of ik al wel eens zo´n lang stuk gereden heb. En of ik het zag zitten om de terug weg te rijden.
En natuurlijk ben ik daar niet te beroerd voor:-) Maar wat een ervaring om in het drukke Paramaribo te manoeuvreren met een grote pick-up.

Ook vorige week maandag bleek maar weer eens pijnlijk hoe groot het cultuur verschil kan zijn. Voor ons project in Abadoekondre moesten de dakplaten besteld worden bij de plaatselijke Chinees die bij mij om de hoek zit. Dus was ik de aangewezen persoon om dat te doen. Leuke uitdaging leek mij.
Met het aanwijzen van proefstuken met de juiste kleur, uittekenen van kraalplaten, nokplaten en het uitschrijven van hoeveelheden moest het wel duidelijk zijn.
Maar toen ik vertelde/ vroeg dat de platen morgen tussen 8 a 9 uur werden opgehaald werd er hevig Surinaams gesproken dat dat niet mogelijk was. Want zover was wel duidelijk voor mij:)
Na een telefoontje naar mijn Surinaamse begeleider die mij de opdracht had gegeven, heeft hij de dame verteld wat de noodzaak van snelheid was. En toen tegen mij gezegd dat ik maar al mn SRD's op tafel moest leggen, als voorschot, om dit te onderstrepen. 400 SRD lichter en een ondertekende bon was ineens al het vuil uit de lucht en konden de platen als het nodig was geweest per direct nog geproduceerd worden.

Dat is Suriname dacht ik toen. Iedereen gelooft in een black magic. Auto rijden aan de linker kant in een druk verkeer waar iedereen seint, tuuterd en boos kijkt en gebaart. En waar je door een paar flappen op tafel te leggen ineens een hoop gedaan kunt krijgen.

Maar toen kwam afgelopen weekend. Wauw!
Een trip naar Palumeu. (niet te vinden met google maps^^ Maar zie bijgevoegde afbeelding)
Samen met drie meiden van het andere huis heb ik deze trip gedaan.
Een van de duurste trips. Een trip met een vliegtuig. Een vierdaagse trip. Ik had hoge verwachtingen. Want ja, je gaat met een vliegtuig het verre binnenland, je betaald ergens voor.
Maar mijn verwachtingen zijn dit weekend meer dan overtroffen.
Het begon al met een prachtige vliegrit van een uur over het prachtige Suriname. Eerst zag je het drukke Paramaribo. Toen steeds minder huisjes. Steeds meer groen, met helaas de kraters in het groen, voor goud winning, of bauxiet winning. Op zich niet erg want het zijn de inkomsten van Suriname, maar er zijn helaas te veel kraters door illegale winning, en dat is nu net niet de bedoeling...
Al snel kwam het grote meer in zicht. Dit meer was ook weer snel voorbij, waar het zich verwisselde voor broccoli velden, een stroompje water, weer broccoli en na een uur vliegen en 270 km verder was daar opeens de landingsstrip van Palumeu.
Een heuse vertrek en aankomst hal, een mooi resort, een gezellige gemeenschappelijke ruimte, en een heerlijke rustige en mooie omgeving vallen direct op.

De 4 dagen waren snel voorbij. Zwemmen in de rivier waar verderop iemand van de groep twee Piranha's vangt die de volgende dag genuttigd worden met het avond eten.

Zwemmen en genieten in een stroomversnelling. Pijl en boog schieten. Een vroege ochtend wandeling door de jungle. (vertrek 6 uur met de boot) waar we diverse dieren tegen kwamen. Een papagaaislang, een van de giftige slangen van de jungle. Een reuze miereneter, een vogelspin, een reuze otter, en diverse bijzondere vogels.
De tocht door de jungle eindigde op de top van Potihill, waar we een prachtig uitzicht hadden over de jungle.
Genieten van de rust in een hangmat. Nog eens zwemmen in de rivier achter ons resort.
Een nachtelijke boottocht stroomopwaarts waar we de motor uitzetten om terug te drijven en te genieten van de nachtelijke jungle geluiden.
Naar bed gaan met het geluid van Brulapen, en weer wakker worden met dezelfde dieren.
Kennis maken met de lokale bevolking. Palumeu bestaat uit ongeveer 300 indianen. Verdeeld over twee stammen. De Trio's en de Wajana's. Ondanks het taalverschil leven de stammen gezamenlijk en broederlijk aan dezelfde rivier in hetzelfde dorp.
Zondag naar de kerk in de plaatselijke kerk van Palumeu. Opgezet met behulp van de MAF, voor zover ik kan natrekken.
Bekijken van een kostgrond van de kapitein van het dorp.
En veel gezelligheid met de groep die bestond uit ons vier, drie andere stagiaires met hun ouders, en een stel dat op vakantie is in Suriname. En een stel dat vrienden is van Palumeu en met ons mee gingen. En vooral de rust.
En toen was het ineens weer maandagmiddag. En moest de terugreis met het vliegtuig weer worden ingezet.
Met tegenzin stapten we allemaal weer in de twee vliegtuigen om na een voorspoedige reis weer in het Paramaribo voet aan de grond te zetten.

En toen pas wist ik wat Suriname was.
Want zoals de gids het zie, zo is het:

''Veel mensen denk dat Paramaribo al Suriname is. Maar alsjeblieft vertel hen dan van Palumeu en van de Jungle. En laat ze hier komen. Want dan pas weet je wat Suriname is!!''

Een gids met liefde voor zijn vak. Maar vooral met liefde voor de natuur en de mensen. Zulke mensen ben ik Paramaribo nog niet tegen gekomen. Zulke natuur heb ik niet eerder gezien. Deze geweldige ervaring ook niet.
Dit was helaas alweer Suriname!

Bij deze heb ik een aantal foto's geplaatst, maar dit is maar een klein deel, als ik de rest van de foto's van mijn groepsgenoten ontvangen heb zal ik deze ook nog plaatsen.

!!Waarschuwing!! De foto's zijn slechts een kleine weergave en weerspiegeling van de werkelijkheid. Let op dat u zich niet verkijkt!')


Groetjes weer vanuit Paramaribo.

Ps. Van meerdere mensen komt de vraag iets te schrijven over kerken en geloof in Suriname. Ik wil nog meer verschillende kerken bezoeken. Als ik nog meer heb bezocht zal ik hier een heel blog aan wijden.